Czy Gazańczycy się bawią? Czy Strefa Gazy jest piękna? I czy reportaże telewizyjne wiernie ukazują codzienne życie w największym na świecie „więzieniu na wolnym powietrzu”?
Od pięknych plaż po zamknięte granice, od tajnej zabawy sylwestrowej po bazar z bielizną, na którym handlują tylko mężczyźni – laureatka Nagrody Ondaatje, Louisa Waugh, odmalowuje barwny, intymny portret mieszkańców Gazy, ukazując ich radości, smutki, nadzieje i bolączki. „Spotkajmy się w Strefie Gazy” to przejmujący portret śródziemnomorskiego kraju, wzruszająca opowieść o tym, co to dziś znaczy być Gazańczykiem.
„Louisa Waugh trzy lata mieszkała w Strefie Gazy, palestyńskiej enklawie, którą znamy z drastycznych migawek w telewizji i ponurych zdjęć zdobywających nagrody World Press Photo. Kiedy myślimy o Gazie, widzimy wojnę i jej skutki: rodziców rozpaczających po stracie dziecka, leje po bombach i uniesione do góry pięści bojowników Hamasu. Nie mamy szansy zobaczyć tego, co wychodzi poza kadr. A o tym jest właśnie ta książka. «To opowieść o miejscu, o którym wszyscy słyszeliśmy, ale którego większość nigdy nie zobaczy na własne oczy», pisze Waugh. To opowieść niezwykła, bo jej Gaza nie tylko cierpi i zaprzysięga zemstę, ale żyje, bawi się i marzy. Autorka prowadzi nas do gazańskiego hammamu, który jest jedną z najstarszej łaźni parowych na Bliskim Wschodzie. Zabiera nas na haflę, czyli palestyńską imprezę, uczy się z nami arabskiego, kosztuje z nami domowej roboty arabskich gołąbków – malfuf. Swą opowieść przeplata historią Gazy – najbardziej bodaj tragicznego skrawka ziemi na Bliskim Wschodzie, nazywanego przez mieszkańców Sidzin, czyli więzieniem. Spotkajmy się więc w tym niezwykłym więzieniu...” – Jacek Pawlicki, szef działu zagranicznego „Newsweeka”
„Siła i wartość tej odważnej relacji leży w opisie mieszkańców Gazy i ich życia. [Waugh] przytacza słowa gazańskiej poetki Soumayi Susi, według której aby żyć w Gazie, trzeba stworzyć sobie własny tajemny świat. Książka ukazuje tajemny świat Waugh, zamieszkany przez ludzi, którzy żyją pod podwójną okupacją – Hamasu i Izraela – ale którzy mimo to są dumni ze swojej historii, odnajdują radość życia w swoich społecznościach… i chętnie wypoczywają na plaży” – „Sunday Times”